Napiszę kiedyś długi list,
pełen słów mądrych,
ale nieprawdziwy.
I wyślę na poste restante,
do obcego, do znajomego,
do nie mojego Boga.
Napisze Mu, ze dobrze mi,
że idę powoli ku Niemu,
gubiąc woskowe posągi.
I wyślę w przestrzeń,
pozbawioną wyrazu
i słów mądrych nieprawdziwych.
Napiszę Mu to co myślę,
a potem przyłapię Go,
na zaglądaniu w duszę.
I zrozumiem,
może nie, sam nie wiem,
po co Bogu
kolejny długi list
pełen słów mądrych.
I ciszy...
konwenansów
szaro - burych
