I potem już tylko zwykłe udawanie,
pozory stwarzane ot tak poprostu.
A potem już tylko zwykłe kłamanie,
fałszowanie ludzkich uczuć.
A potem już tylko słów kilka,
w tematach zamknietych dla mas.
I wyznań trochę i ciał węzeł jeden,
w jakim splatamy się niedaleko świtu.
A potem już tylko zwykłe udawanie,
że przecież nic sie nie stało,
że to co przed chwilą to takie normalne,
najzwyklej nasze, w nas najzwyklejsze.
